Stilte en gejuich

Donderdag is het Hemelvaartsdag. Dan vieren we Koningsdag! We vieren dat Jezus Christus, de Gekruisigde, Die de dood heeft overwonnen op Paasmorgen - het graf was leeg!- op de veertigste dag na Pasen naar de hemel is gegaan, om daar onder gejuich plaats te nemen op de troon van God, naast de hemelse Vader. Wat een zegen is het dat niet de stilte op de Dam van afgelopen 4 mei, bij de dodenherdenking het wint, maar de vreugde van de overwinning van de Heere Jezus Christus op Hemelvaartsdag.

Velen in Nederland en daarbuiten weten niet meer waarom we deze dag vieren en gedenken. Het woord zegt het al. De Heere Jezus is opgevaren naar de hemel. God heeft Zijn Zoon opgenomen en Hij is teruggekeerd naar de hemel, om daar als Koning op de troon van God plaats te nemen en te heersen, totdat al Zijn vijanden gelegd zal tot een voetbank voor Zijn voeten.

Waarom is het zo belangrijk dat we Hemelvaartsdag vieren? Omdat het ons bepaald wie uiteindelijk alle macht heeft in de hemel en op de aarde. Niet het Covid-19 virus, noch de oorlog en de honger, hoe verschrikkelijk ook, noch de zonden, duisternis, duivel en dood trekken aan het langste eind, hoewel het daar alle schijn van heeft. Nee, Jezus, Zoon van God en kind van het Joodse volk staat garant dat er een nieuwe hemel en een nieuw aarde komt. Niet door ons gemaakt en tot stand gebracht, hoewel wij in onze hoogmoed en zelfvoldaanheid weleens denken: wij maken er met elkaar een betere wereld van. Wij hebben alle kennis. Wij zullen het doen! Nee, de Heere Jezus, echt God en echt mens liet zien wat ware liefde is. Hij liet in alles zien wie God: barmhartig en rechtvaardig. Jezus was en is er voor verloren zondaars als u en ik. Hij ging in onze plaats staan om de rechtvaardige straf op onze zonden te dragen en te boeten op het kruis. Om dat op Paasmorgen aan ons uit te delen.

Daarom was de stilte van de Dam in een bepaald opzicht toch ook weer een sprekende stilte. Voor wie het in geloof horen wil! De stilte sprak van een gemis, van onmacht en verdriet, ze sprak van een diep verlangen naar een moment dat er geen oorlog, honger, besmettelijke ziekte meer zal zijn. Daarom was die stilte toch verbonden aan het gejuich in de hemel en we straks mogen zingen: God stijgt blinkend schoon met gejuich ten troon. Psalm 47:1

Ds. Sjaak Maliepaard

, predikant voortgezette Gereformeerde Kerk Noordwijk, www.knoordwijk.nl