Steun

Heel voorzichtig wordt nu gepraat over het enigszins verlichten van de corona-maatregelen. Anders gezegd, hoe we kunnen leven met de anderhalve meter maatregel als maatstaf.

In het bollenvak speelt er heel veel. Allereerst de geplande groene veilingen. Een kweker biedt dan zijn hele bollenkraam te koop aan. Te velde. Dit jaar staan er heel wat op stapel, meestal midden mei als het gewas er op zijn best bij staat. Grote vraag is of er genoeg koopkracht in het vak is na de afgelopen crisismaanden. Broeiers hebben veel moeten dumpen en bij de klanten van de exporteurs in het buitenland was het al niet veel beter. Die veilingen afblazen is ook geen optie: je zit dan de komende zomer met een “berg” bollen op je erf. Het doet me denken aan het surplusfonds voor de bloembollen. Niet-verkochte bollen werden door het fonds opgekocht en vermalen. Het totale vak kreeg later de rekening. Opgeheven in de zeventiger jaren. Het hield overproductie te lang in stand. Wacht het vak dan een keiharde sanering? Toen er 4 jaren geleden veel te veel tetjes waren, werden ze al in de rooitijd naar de vergister gebracht. Heeft wel effect gehad. Dan de tulpen, het areaal is dit jaar toch weer uitgebreid, de gewassen staan er goed voor. Bij de hyacinten is het ook moeilijk. Voor zowel die voor de snij bestemd zijn als die op de potjes gaan wordt het spannend. Kunnen we als vak steun van de overheid verwachten? Uitgestelde aflossingen en - belastingbetalingen zetten eigenlijk weinig zoden aan de dijk. Bij deze lage rentes zeker niet. Dan de steun op loonkosten. Je zult toevallig vorig jaar winter weinig gedaan en deze winter vol gas gegeven hebben. Botte pech. Van het grootste belang is het dat onze export weer een beetje op gang komt; we zijn er heel erg afhankelijk van. Dan als laatste het spreekwoord: “Wie geschoren wordt, moet stilzitten”, maar je kan niet eindeloos stil blijven zitten!  AvR