Er is hoop

Het eerste jaar na de fusie is voorbij en dus kunnen we ook voor de eerste keer de balans opmaken. De feiten op een rijtje. In januari vorig jaar maakte het college de goede voornemens bekend. Tijdens de nieuwjaarsreceptie door de kakelverse burgemeester geuit maar echter direct weggeblazen door hoempapamuziek. Wat duidelijk maakte dat de komende jaren, ook voor de andersdenkenden, het Carnaval met afstand het belangrijkste culturele evenement in de bloemenbadplaats zal zijn.

Direct daarna al profiteerde Noordwijkerhout van het Retaillab. Overigens gefinancierd vanuit het Noordwijkse Ondernemersfonds. Ook heel snel werd aangekondigd dat huisvesting voor de arbeidsmigranten boven aan het lijstje woonruimte creëren was geplaatst. Een belangrijke eerste blijde gebeurtenis in januari was, na het jarenlange gevecht met onrechtvaardige politiek en ambtenarij, de opening van villa Zeezicht. In februari hield men een eerste gemeenteraadsvergadering in het 2000 Noordwijkse inwoners tellende De Zilk. De keuze voor de ruim 40.000 inwoners bepaald niet centraal gelegen locatie, droeg er zorg voor dat de belangstellenden uit andere kernen op kosten van de gemeenschap met luxe taxi's moesten worden aangevoerd.

Inmiddels groeide de kritiek op de commissievergaderingen nieuwe stijl. Daarin konden belanghebbenden wel vragen stellen maar ze hoefden ter plekke geen antwoorden te verwachten. Inmiddels verstreken langzaam maar zeker de eerste 100 dagen waarin het college slechts actief was met inventariseren en plannen bedenken. Het saldo was helaas nog nauwelijks concreet te noemen. In week 12 begon de discussie over de strandrups, een op het eerste gezicht eenvoudig onderwerp. Maar voor de Noordwijkse raad zo moeilijk dat pas deze week de kogel door de kerk kon.
Discussies over bouwvergunningen waren er niet te kort. Die over Dijk en Burg, Sonnevanck, de Nes, het Pesthuis, de vriendjespolitiek aan de Oude Zeeweg, vv SJC, de Voorhof, Groot Hoogwaak en de Sedos-ontwikkeling aan Van de Mortelstraat is slechts een greep.
De discussie over sociale huisvesting en de noodzakelijke woonvisie om vast te stellen dat Noordwijk gewild en dus duur is, blijkt nog steeds gaande. Als rode draad was er natuurlijk de ODWH. Een slecht geleide externe organisatie die onder politieke verantwoordelijkheid valt van het Noordwijkse college. En ondanks alle geuite excuses en goede voornemens valt daar voorlopig geen verandering te verwachten. Het goede nieuws is dat de politiek wel is gegroeid. Niet kwalitatief maar kwantitatief. We zijn namelijk van 8 naar 10 partijen gegaan. Mijn moeder zaliger zou fluisteren: 'God helpe je de brug over'.

De ervaring leert dat politieke vertegenwoordigers in fusiegemeenten het na verloop van tijd wel steeds beter gaan doen. Dus er is hoop. Voor u en zelfs voor de 1000 woningzoekenden.