Kabeltje

Het was voor mij een warm bad. Ik genoot ervan. De vriendschap, strijd en passie die ik deze week opnieuw bij mijn voetbalcluppie mocht ervaren. De in de slotseconden veroverde winst was een gevolg van technisch inzicht van de coach, van strijdlust bij de voetballers en van nuchter maar gedreven beleid van een vereniging die uitdraagt te willen verenigen.

Voor even werd mijn aandacht afgeleid van de werkelijkheid. Een werkelijkheid die voor iedereen waarneembaar wordt geëtaleerd bij de oostelijke entree van prestigieus Noordwijk. In die etalage liggen stuivende zandvlakten, staan schots en scheef de hekken en vragen roestende containers de aandacht. En daarmee houdt het niet op. Want in een inmiddels uitzichtloze situatie is er geen uitzicht op het realiseren van nieuwbouw en renovatie. En het blijft maar stil. Vanuit de gemeente Noordwijk hoort men gewoon niets. Terwijl inmiddels bekend is dat er voldaan kan worden aan de vereiste voorwaarden van stikstofemissie en natuurbescherming houdt het gemeentehuis de lippen stijf op elkaar. Bestuurlijke passiviteit blijkt troef.
Het is met het hele project net zoals met het scorebord. Al vele maanden is dit noodzakelijke hulpmiddel buitendienst. Toch is de oplossing niet zo moeilijk. Er moet even een stroomvoorziening worden aangebracht om de rode letters weer hun voorlichtingswerk te laten uitvoeren. Dat lijkt toch niet zo moeilijk. Zou het gaan om gebrek aan deskundigheid? Welnee, het is gebrek aan inlevingsvermogen, aan strijdbaarheid, aan bestuurlijke passie. Want in 2019 kan het aanbrengen van een simpel kabeltje toch niet als onmogelijk worden bestempeld.
De worst die de voetbalclub is voorgehouden, om bij de strijd om de politieke macht in de gemeente Noordwijk vooral maar een groot deel van die 600 zwart-witte stemmen te vergaren, blijkt een fopspeen te zijn geweest. De op goed vertrouwen verleende medewerking heeft vanuit het gemeentebestuur toezeggingen, een zogenaamde uitvoeringstijdlijn en mooie praatjes opgeleverd. Inmiddels is het een tragedie aan het worden waarbij de tijdlijn niets waard bleek, de gedane toezeggingen geen waarde meer blijken te hebben, de communicatie nul is en de meest simpele zaken zoals het aanbrengen van een stroomvoorziening als niet zo noodzakelijk worden beoordeeld. Als het Noordwijkse college en naast hen de Noordwijkse politieke partijen maar iets van passie, vriendschap en strijd ten toon zouden spreiden, dan zouden veel zaken in dit dorp veel beter lopen.
Maar er zijn geen verkiezingen dus politici en bestuurders tonen geen belangstelling. Recentelijk moest de pers ingeschakeld worden om de bestuurders de handen uit de mouwen te laten steken met herstellen van grondwaterproblemen aan de Herenweg. De vereniging wil slechts verenigen zoekt vriendschap en geen conflicten. Ook niet met college en politiek. Maar als je niet eens een scorebord aan de praat krijgt? Kom op zeg, een kabeltje.