Durf

Ik zat stil op mijn stoel te kijken en te luisteren. Enkele grijze mannen poogden enigszins wanhopig succesvol te zijn met hun geliefde balspel op het groene laken. Van concentratie en gepaste rust was geen sprake. De 'sportmannen' converseerden luid en overstemden daarbij het geluid van klossende ballen.

Soms ging het even over de theorie van het spel. Over de dikte van aanspelen of de hoeveelheid effect. Maar vaker ging het over de grote wereldproblemen, over Thierry Baudet, natuurlijk over het vrouwenvoetbal en opeens heel nadrukkelijk over de dorpspolitiek. Bij de opmerking van de meest dominant aanwezige sportman in een opvallende rode jeans, spitse ik mijn oren. 'ik was erg voor een fusie maar inmiddels heb ik zo mijn vraagtekens'. Hoorde ik hem zeggen. Zijn maat reageerde direct: 'ik geloof ook dat wij er in Noordwijk zeker niet beter op zijn geworden'. Even was er weer aandacht voor 'een mooie bal' en over 'het effect geven'. Maar al gauw bleek de interesse voor de dorpspolitiek groter dan dat je ooit in een biljartzaal zou verwachten.

Een echte Noordwijker, een Zeeër, die even als ik slechts toeschouwer mocht zijn, mengde zich nadrukkelijk in de conversatie. Enigszins schamper merkte hij op: 'Dorpspolitiek? Nou, breek me de bek niet open. Gebrek aan durf. Schijters zijn het daar in het gemeentehuis. Ik was laatst nog bij een raadsvergadering, daar in dat kille parochiehuis in de Zilk. Wat een vertoning. Direct kreeg de brave man bijval. Iets geaffecteerd, slurpend aan een kelkje witte wijn, meldde zich een ander: 'Ach, de brave mensen doen hun best, maar wat stelt dorpspolitiek nu helemaal voor. Meestal gaat het nergens over. Maar al te vaak neem ik gebrek aan durf waar'. 'Ik zeg toch, ze hebben geen ballen', reageerde de Zeeër. 'Vast', hoorde ik roepen en iemand boog zich voorover met de hand boven twee ballen.

Direct daarna ging het echter weer over 'het durp'. 'Wat heb ik gelezen, die Brandjes wil flink gaan bouwen voor Noordwijkse jongeren', kwam het uit de mond van een meer dan corpulente heer, kennelijk met een Noordwijkerhoutse achtergrond. 'Noordwijkerhouters moeten zich zeker hier in Noordwijk gewoon koest houwe', sprak 'rode jeans' hem scherp toe. De brave man hield geschrokken even zijn mond maar vervolgde toen toch: 'Het lijkt mij een mooi plan maar ik heb begrepen dat omwonenden bij voorbaat al tegen zijn'. Dat is tegenwoordig heel normaal', antwoordde 'meneer geaffecteerd'. Bij elk bouwplan wordt de buurt gemobiliseerd om tegen te zijn. De politiek reageert met een uitgebreide procedure om het probleem zover mogelijk weg te schuiven'. De Zeeër reageerde direct:' Ik zeg het. Schijters zijn het. Neem nou Bronsgeest. Ze willen daar niet bouwen. In mijn ogen terecht. Maar goed. Durf te zeggen wat je wil. Bouwen of niet bouwen. Maar stop nou eens met mensen aan het lijntje houwen'. Het slotakkoord was voor 'rode jeans': Nou, nou Noortukzeeër, jij durft wel'.