Schoolreisje

We naderen het uur U. Want deze week kondigde het college van Burgemeester en Wethouders aan dat op 16 april aanstaande de gemeenteraad zich mag buigen over de zogenaamde '100 dagen reportage'. Daarbij wordt niet een collegewerkprogramma gepresenteerd maar een 'collegeagenda'.

Het blijkt dat het voor raadsleden nog niet helemaal duidelijk is wat het verschil is. Wat voor- en nadelen zijn. Gelukkig kan ik het uitleggen. Met een collegeagenda worden de bestuurlijke hoofdlijnen voor de voorliggende collegeperiode in kaart gebracht. Vastleggen van de grote opgaven en agenda's die de komende jaren van belang zijn en die door het college een stapje verder moet worden gebracht. Dat dient als basis voor samenwerking met inwoners, ondernemers, verenigingen, maatschappelijke instellingen, medewerkers en raadsleden. Met de focus op 'opgaven' naast 'resultaten'. U snapt natuurlijk wel dat hier bovenop ook nog eens een collegewerkprogramma opstellen nauwelijks van enige waarde is.

Mijn trouwe lezers mogen zich gerust achter het oor krabben. Dit is ambtelijke theorie over een eenvoudige praktische werkmethode. Zin of onzin? Hier hebben we tegenwoordig wel mee te maken. De eigentijdse politieke vertegenwoordiger wil nadrukkelijk de inbreng van de gewone man in de straat, de ondernemer achter zijn bureau, de bollenman achter zijn rooimachine.
De eigentijdse politicus laat zich niet hinderen door de vroeger zo noodzakelijke kennis. Slechts een juiste vertaling van de inbreng van inwoners is van belang bij het uitoefenen van de bestuurlijke taak. Verlanglijstjes van inwoners, dat gaat het om. Maar, dat geeft onze volksvertegenwoordigers wel de tijd om zich in de zaken te verdiepen. Jawel!

Op 10 mei een rondrit per bus door de hele gemeente Noordwijk is daarbij de basis. Met de bus langs bouwprojecten of andere betekenisvolle locaties. Om zich te verdiepen, kennis op te doen. Een soort schoolreisje waarschijnlijk compleet met een heerlijk broodje, een flesje en een stukje fruit. Maar in ieder geval met op schoolmeesters lijkende ambtenaren, die de historische, culturele en economische waarden van de te bezoeken attracties haarfijn uit de doeken kunnen doen. Natuurlijk zit de burgemeester op de stoel naast de chauffeur met de microfoon gebruiksklaar op haar schoot. Op de stoelen direct achter haar die politici die nog geen weet hebben van wat er speelt. Ik hoop niet dat de pers geacht wordt de rit mee te maken. Het enige interessante lijkt mij namelijk wie er bezit gaan nemen van de altijd favoriete achterbank. Zijn dat de romantische jongens en meisjes die zich willen afzonderen? Of zijn het de belhamels die keet schoppen tot kunst hebben verheven? Want de theorie dat schoolreisjes bijdragen aan verdieping is natuurlijk onzin.
Het gaat slechts om een leuke dag, om de lol, en mogelijk om sociale contacten. Om lekker eten en drinken. Goh, eigenlijk zou ik toch wel mee willen gaan.