Praktisch opereren

Ik ben een man van de praktijk. Die zijn leven lang gastvrij en buitengewoon klantvriendelijk moest zijn om in het levensonderhoud te voorzien. Geen ambtenaar dus, die zich allereerst afvraagt welke bezwaren er kunnen worden opgeworpen of welke problemen er voor hem kunnen ontstaan. Maar wel een praktijkgericht mens die denkt in mogelijkheden en kansen. Dat er altijd is. Zelfs bij slechte ideeën, onmogelijk realiseerbare wensen en vooral bij de noodzakelijke innovatieve mogelijkheden.

Ik moest daar tijdens de laatste raadsvergadering in ons multifunctionele politiek maatschappelijk clubhuis in De Zilk nog aan denken. Ik schoof mijn ergernis over de afschuwelijke witte en verkreukelde, op de tafels gedrapeerde beddenlakens, voor even aan de kant. Ik liet mij even niet afleiden door het onnodige en tijdverspillende heen en weer geloop van raadsleden naar de op camera gerichte microfoons. Ik ergerde mij even niet aan het aantoonbare gebrek aan dossierkennis van onze onvolprezen lokale politici. Ook al niet aan de smeekbede van parasiteren predikende linkse rakkers die voor extra subsidies pleitten. Nee, dat allemaal niet. Wel stelde ik mezelf heel bewust in een positieve luisterstand. En daardoor hoorde ik de kansen die er liggen. Zo was er een motie betreffende wijkvoorzieningen in mijn achtertuin, de wijk Boerenburg.

Het al even positieve college van B&W vroeg zich bij monde van de wethouder af of een oplossing kan worden gevonden in de reeds bestaande gebouwen of alternatieve ruimten.
En ik hoorde ook een al even positieve CDA-voorman wijzen op de ministeriële toezegging dat het politiebureau in Noordwijk open moet blijven. En ik zag direct kansen toen de wethouder wees op het gedeeltelijk leeg staan van het huidige politiebureau. Wat zou er nu mooier zijn dan voor 2 problemen 1 oplossing bedenken. Met andere woorden wat een feest kan het worden wanneer we de Boerenburgse hangjongeren simpelweg hun geheel eigen onderkomen gunnen in het huidige cellencomplex van Hermandad aan de Duinwetering. Waar water en brood kunnen worden vervangen door gecontroleerd matig gebruik van alcohol en andere genotsmiddelen en waar toezicht door die dure jongens dan niet meer hoeft te worden ingehuurd. Omdat dat toezicht reeds aanwezig is.

En daarnaast de wijkvereniging. Die kunnen we hun bijeenkomsten laten organiseren in de leegstaande kantine. Waar de koffiezetapparaten inmiddels geen overuren meer draaien en plots uitkomst kunnen bieden tijdens de maandelijkse bingomiddag en de broodnodige wekelijkse bestuursvergadering.
En nu niet meteen vanuit het gemeentehuis aan komen met de ambtelijke bezwaren. Niet direct de gebruikelijke barricades opwerpen.. Gewoon even praktisch zijn. Blijven denken vanuit de kansen en gebruik maken van de mogelijkheden. Wat een feest zou het zijn als we wijkvereniging samen met hangjongeren en politie gewoon huisvesten in een en hetzelfde gastvrije onderkomen.