Van den zotte

We hebben het weer achter ons. Even waren de ruim 60 narren van Noortukkers, Kaninefaten, Keienbeiters en Duinkonijnen, de tijdelijke raadsleden van dorpsbesturen. Blackjack, Velo, Victorius en Murphy zijn de namen van de zotten, die als loco's, 4 dagen lang verantwoordelijk waren voor het reilen en zeilen in de gemeente. Voor de kernen Binnen en Zee was dat zelfs voor 6 dagen het geval.

Na even rondbellen blijkt dat die periode bestuurlijk ongemerkt voorbij is gegaan. Daaruit kun je concluderen dat het dus nauwelijks enig verschil maakt welke zot de macht heeft. En dat het vierjarige fenomeen van campagne voeren, verkiezingen houden en macht overdragen, wat in de betere kringen democratische dorpspolitiek heet, heel goed te vergelijken is met het jaarlijkse feest der zotten.

Sterker, het legt eigenlijk de lokale dorpspolitiek over de knie. De geheel op zichzelf gerichte en soms kolderieke, alcohol aanbiddende en onderscheidingen uitdelende leiders van de dorpspolonaises weten, beter dan welke politicus dan ook, wat samenwerken is. Ze bewijzen dubbel en dwars dat gezamenlijk de schouders zetten onder het brede belang, bepaald geen reden is om tot fusie over te gaan. Het ging voortreffelijk in de 4 dorpskernen met hun eigen bestuur, hun eigen cultuur en de plaatsgebonden belangen. Maar even voortreffelijk was ook de samenwerking, de agenda-afstemming en de soms noodzakelijke ondersteuning.
De start van het feest in Noortuk liet weer duidelijk zien waar Noordwijkers goed in zijn. Namelijk het toekomstgericht werken en bijzondere evenementen bedenken en organiseren. De verlichte lokale optocht in het Binse, waar de opvallend fraaie Prinsenwagen der Kaninefaten een duidelijke uiting was van samenwerken en elkaar steunen, is het mooie voorbeeld. Daardoor kwam bovendien de ondoordachte liquidatie van een gemeentebreed ondernemingsfonds in een ander nachtlicht te staan, maar dit ter zijde.

Wat ik al opmerkte, je moet er toch niet aan denken dat de carnavalsverenigingen zouden besluiten dat een fusie efficiënter, goedkoper en dus noodzakelijk is. Vanaf vandaag moeten Blackjack, Velo, Victorius en Murphy hun macht weer overdragen. De vraag is of de vervangers met de namen wethouder Van den Berg, wethouder de Jong, wethouder Salman en wethouder Ter Hark kans zien om de taak als 'Prinsen der Dorpskernen' en aanspreekpunten voor 'de gewone inwoner' in de verschillende dorpen, van een zelfde kwaliteit te laten zijn.

De les van 'het feest der zotten' simpel vertaalt 'de macht en de kracht van gewone mensen', is voor de politieke vertegenwoordigers in ieder geval, dat daar emotioneel, cultureel en empathisch vermogen voor nodig is. Dat moet in de beruchte 100 dagen wel te ontwikkelen zijn. Zodat er in de dorpen eigen politieke feestjes ontstaan voor inwoners. Waarbij wethouders, in verband met de noodzakelijke foto voor de krant, dan wel voorop mogen gaan in de polonaise.