Extra verkiezingseditie Binder: Slangenkuil

Ik was deze week getuige van het laatste politieke debat voor de verkiezingen. Tegen beter weten in had ik de voetbalwedstrijd gelaten voor wat het was om mogelijk interessante discussies over belangrijke onderwerpen te beluisteren. Maar dat werd een grote teleurstelling. Slechte clichés en de overbekende standpunten. 

Mijn oproep van vorige week aan de Noordwijkse politiek, om niet wantrouwen maar respect als uitgangspunt te nemen, bleek bovendien aan dovemansoren gericht. Want opnieuw werden, wat mij betreft, normen overschreden. Met plaatsvervangende schaamte hoorde ik twee Noordwijkse wethouders aan. Zij ruzieden heel openlijk en het ook die laatste avond konden zij het niet opbrengen om normaal te doen.

Omdat ik het niet langer wilde aanhoren koos ik ervoor toch naar het tv-scherm in mijn warme huiskamer terug te keren. Om daar te zien hoe een veerkrachtig Nederlands Elftal de Mannschaft nog een gelijkspel afdwong. Woensdag was ik wel weer paraat in de Witte Raaf om de uitslagen aan te horen en politici te bespieden. De Noordwijkse tweestrijd ging er nog steeds door en met verbazing zag ik ploeg Salman fanatiek juichen toen het stemmenaandeel van NZLokaal  op het scherm verscheen.

Uit die uitslagen bleek dat de prognoses die eerder waren geuit nauwelijks van realiteitszin getuigden. De op maandag nog  door de lijsttrekker van PUUR voorspelde 9 zetels bleken totaal onrealistisch.

De 6 zetels die Salman voorspelde al evenmin. Alle prognoses konden sowieso in de prullenbak.
De kiezers beslisten in hun wijsheid dat 'de machtigste partij in Noordwijk van dit moment' straks mogelijk terug moet naar het strafbankje van de oppositie. De kiezer halveerde hun zeteltotaal tot 4. Kennelijk omdat hun bestuurlijke wijsheid van de afgelopen jaren, nauwelijks kon worden gewaardeerd. 

De overwinning was deze keer voor outsider Sjaak van den Berg. Allereerst waren hij en zijn partij normaal in de campagne. Daarnaast was er tijdens debatten waarneembaar respect voor de concurrenten. En dat betaalde zich uit. Ook al omdat de Noordwijkerhouters kost wat kost wilden voorkomen dat zij straks aan de kant zouden worden gezet door die hautaine Noordwijkers. En door de partij, die met wat misplaats superioriteitsgevoel campagne voerde, Noordwijkerhoutse politici bij hun partijen losweekte en wederom de totale macht naar zich wilde toetrekken. De Noordwijkerhouters zochten daarom hun heil bij NZLokaal en hun voorman Sjakie. De Noordwijkerhouters willen geen Noordwijkse toestanden. Geen wethouders, die meer tijd voor de fotocamera's vrij maken dan voor besturen van het dorp.
Noordwijkerhouters willen normaal doen. Hun winnaars bleken dus ook niet juichend op tafels te springen om vandaar uit,neerkijkend op de tegenstanders, figuurlijk de vinger op te steken. Sjakie, die gewoon deed, zal misschien nog wel wat te stellen krijgen met die Noordwijkers in de politieke slangenkuil. Hij is gewaarschuwd. Voorlopig is hij op alle fronten de winnaar. Mogelijk zorgt juist hij wel voor de omslag± het respect en de rust, waar normale mensen in Noordwijk al jaren intens naar verlangen.