In gesprek

Op een goede morgen was ik door het duin op weg naar ons kantoor. Daags daarvoor waren groepen rode wouwen langs getrokken. De herfst was nu echt begonnen en de vogeltrek bracht bijzondere soorten richting de Hollandse Duinen. Die rode wouwen zullen wel door trekken. Maar de ruigpootbuizerd die ik plots biddend boven de zeereep zag is een graag geziene wintergast. Genietend van de grote broer van onze eigen buizerd groette ik een wandelaar. Hij vroeg me welke vogel het was. Niet veel later werd ik opnieuw aangesproken door dezelfde wandelaar. Nu hij mij tegenkwam bedacht hij ineens weer iets waarover hij al tijden eens met Staatsbosbeheer in contact wilde komen; het gedrag van snelle fietsers en met name mountainbikers.

Hij begreep dat iedereen de mogelijkheid moest hebben om op zijn of haar eigen manier te genieten van het duin. Maar hij liep al een tiental jaren met de hond door het duin en het viel hem op dat de laatste tijd steeds vaker door MTB-ers gebruik werd gemaakt van het voetpad i.p.v. het naastgelegen fietspad. Ik vertelde dat we goed contact hebben met de MTB-vereniging De Noordbikers en dat er niet voor niets een parcours in Noordwijk ligt waar MTB-ers hun sport kunnen beoefenen. Een parcours dat ook door dezelfde vereniging wordt onderhouden. En dat ook zij zich ergeren aan de enkelingen die de schelpenpaden denken te moeten gebruiken. Schelpenpaden die voor de wandelaar worden aangelegd en waarvan het onderhoud door de bezuinigingen flink onder druk staat. Na het gesprek waarin ik wat tips opdeed om gerichter toezicht te kunnen houden gingen we ieder zijns weegs. Hoewel ver kwam ik niet. Nog geen honderd meter verder kwamen twee dames mij tegemoet. Op het voetpad én op de MTB-fiets. Met het vorige gesprek vers in mijn geheugen kon ik gelijk het volgende gesprek in. "Ja, maar we groeten altijd iedereen die we tegenkomen heel vriendelijk en we rijden heel rustig als er mensen wandelen." Deze twee MTB-ers waren heel aardige en voorkomende dames. Ik geloof ook echt dat zij doen wat ze zeggen. Toen ik hen vroeg of ze besefte welke slechte dienst ze hun sport bewijzen keken ze me vol ongeloof aan. Maar wij zijn in echt heel aardig tegen mensen die we tegen komen. Alleen als je de dames niet spreekt en van een afstand voorbij ziet suizen merk je daar niets van. Dat ontdek je pas in gesprek.
Dat de dames een slecht imago voor hun sport waren zette hen toch aan het denken en deed hen besluiten om toe te zeggen de voetpaden voortaan netjes te mijden. En ik? Ik bedacht me dat we steeds minder gelegenheid hebben voor een goed gesprek. En dat is zo aan het einde van het jaar een gedachte waarover ik binnenkort maar eens in gesprek moet.

En mocht u de komende weken eens in het duin zijn. Neem dan eens plaats op een van onze bankjes en neem dan de tijd voor een gesprek. Ik doe gelijk maar even een suggestie voor een openingszin, "Wat brengt u op deze mooie plek in de Hollandse Duinen?"