Afbeelding

Kan het s.v.p. anders?

Algemeen

Een ding is er door alle fusieperikelen wel heel erg duidelijk geworden. In onze 7 sterrenbadplaats is een er een groot gebrek aan vertrouwen in elkaar. Vanaf dag 1 na de glorieuze verkiezingswinst in 2014 van Puur Noordwijk was duidelijk dat er maar weinig mensen de toekomst met vertrouwen tegemoet zagen. Het in het openbaar hertellen van de uitgebrachte stemmen was al een voorbode van wat ons te wachten zou staan.

De recente publicatie van het niet publiceren van genomen collegebesluiten en het brandmerken van de voor velen relevante besluiten met 'passief openbaar', lijken het slotakkoord van 4 jaar lang gebrek aan vertrouwen.
Tussen deze twee genoemde feiten door waren de collegepartijen Puur Noordwijk, Lijst Salman, D66 en PvdA/GL heel actief om ons wijs te maken dat van achterkamertjes geen gebruik zou zijn gemaakt, dat openheid van zaken troef zou zijn en dat transparantie door de dorpspolitiek tot kunst zou zijn verheven. Dat blijkt nauwelijks waar. De oppositie voerende partijen CDA en VVD pruttelden af en toe wel wat, deden recentelijk een poging nogal lief gepresenteerde moties van afkeur en wantrouwen. Tot het uitdelen van ferme rake klappen kwam het echter niet.
De pers werd deze collegeperiode slechts geïnformeerd als het goed uitkwam en over de zogenaamde successen. De agenda's puilden uit van inderhaast georganiseerde fotomomentjes die geen relevante informatie inhielden. Slechts de openbare raad- en commissievergadering waren de bron van waaruit geput kon worden. Al gauw bleek dat echt belangwekkende details aan de orde kwamen in een ongekend aantal geheime en vertrouwelijke bijeenkomsten. Deze periode meer dan ooit tevoren. Terwijl de beloften van de collegepartijen toch was geweest: alles openbaar en transparant.
Daarnaast werd het zogenaamde duale stelsel, volkomen anders uitgevoerd dan hoe het is bedoeld. Er werden weer ouderwetse, in beslotenheid door fractievoorzitters afgesproken, 'een-tweetjes' met de wethouder gespeeld. Zelfs raadsleden die aanvankelijk mijn volle vertrouwen genoten maakten zich er herhaaldelijk schuldig aan. Ook in de griffie raakte ik mijn vertrouwen kwijt. Want officieel heeft een griffier een bijzondere, onafhankelijke en eindverantwoordelijke positie in en om de raadzaal. In dienst van en met rechtstreekse verantwoording aan de gemeenteraad. In mijn beleving schortte het in een behoorlijk aantal gevallen daaraan. Net als aan de gepredikte openbaarheid en transparantie.
In de nieuw gekozen gemeenteraad moeten als het aan mij ligt, vertrouwen in en respect voor elkaar de troefkaarten worden. Pas daarna kan de noodzakelijke vertrouwensrelatie met de inwoners opnieuw op gang worden gebracht. Voor de burgemeester de moeilijke opdracht om indien nodig een juiste keuze te maken tussen het voorzitterschap van de gemeenteraad en het voorzitterschap van het college van B&W. Mijn smeekbede richting de politiek: 'Kan het s.v.p. anders?'

Uit de krant