Interesse

Het was een drukte van belang in de Noordwijkse bibliotheek. Als je niet beter wist dan zou je denken dat 'literair Noordwijk' de sfeervolle vergaderzaal van het Noordwijkse boekencentrum had bestormd. Maar het ging slechts om politiek. Een aloude Noordwijkse criticaster mopperde 'Wat een beschamende opkomst'.

Op mijn vraag: 'hoezo?', reageerde hij: 'Als dit nu alles is van de 40.000 inwoners, dan hebben toch maar heel weinig mensen echt interesse in dorpspolitiek?'

En ik moest hem erg gelijk geven. Hoewel de zaal wel volledig gevuld was gaf dit een heel vertekend beeld. Ik ontwaarde tussen de aanwezigen bijzonder weinig belangstellenden die op zoek zouden zijn naar politieke informatie. Het tegendeel was waar. Het overgrote deel bestond uit diverse vertegenwoordigers van politieke partijen. Ik zag bestuurders, kandidaat-raadsleden, raadsleden, en de campagnebegeleiders. Naast natuurlijk de gespreksleider van de avond die zich ontpopte als een vakman. Of beter, een entertainer. Het was gênant en komisch hoe hij bleef proberen om gebruik te maken van de snerpende en piepende geluidsset. Maar dat werd hem, zelfs door de meest kritische Noortukzeeër, al snel vergeven. Zeker toen hij de techniek liet voor wat het was en zijn eigen stem ging inzetten.

De stem inzetten deden de diverse politici ook met nadruk. Ik moet zeggen dat ik de lijsttrekkers bij de door henzelf uitgesproken introductie, wel kon waarderen. Daarbij kreeg iedere lijstaanvoerder dezelfde beperkte tijd en daarbij werd het verschil in politieke kleur wel aardig afgeschilderd. Daarna mochten de bezoekers aan de hand van stellingen laten zien welke keuzes zij maakten. En dat was ook nog wel leuk. Zeer irritant werd het toen men mocht uitleggen waarom de keus was gemaakt. Steeds opnieuw drongen 'wijsneusjes' naar voren. Steeds vaker kreeg men de kans om politieke stokpaardjes te bereiden. Maar het meest irriteerde mij nog die politici die totaal niet begrepen voor welk publiek zij mochten optreden. Politici die steeds weer met opgestoken vinger naar voren drongen om de avondvoorzitter te overtuigen dat zij het juiste antwoord konden geven. De man naast me kon zijn mond niet houden en riep: 'Mevrouw de wethouder en meneer de lijsttrekker, zou u niet eens ruimte willen maken voor gewone mensen.' Maar zijn stem werd behalve door de paar gewone mensen in zijn directe omgeving niet gehoord. En mopperde hij: 'Alleen maar bezig om opnieuw wethoudertje te mogen spelen en die vijfentachtigduizend euro te incasseren. Nu voeren ze een ingestudeerd toneelstukje op. Straks zitten ze in de raadzaal weer te stotteren als het om belangen van de gewone mensen gaat'.

Hoewel ik zijn gemopper niet zo kon waarderen gaf ik hem in één ding gelijk: Het ontbrak wel aan echte interesse in wat de 'gewone burgers' ervan vinden. Maar uiteindelijk tonen gewone burgers, gezien de opkomst, dus ook nauwelijks interesse in de dorpspolitiek.