Beperkt houdbaar

De houdbaarheid van een politicus. Een ongrijpbaar fenomeen wat altijd op tafel komt op een moment dat er zich problemen voor doen. Deze week bleek dat er op Alexander Pechthold ook een houdbaarheidsdatum was getatoeëerd. Niet meer te gebruiken als politicus na 10-10-2018 stond er kennelijk op zijn voorhoofd.

De strijdbare voorman was zo wie zo iemand waarover je een mening kon hebben. Zijn opleiding op een school in 010. Een vervolgopleiding en een politieke loopbaan in Leiden. Met een burgemeestersketting om zijn nek in Wageningen en daarna al snel als minister in een kabinet onder Balkenende. Voorwaar allemaal details waar je een mening over kunt hebben. De houdbaarheidsdatum van een man die zich met een microfoon in de hand in zijn element voelde. Niet wars was van provocerende uitlatingen en die als politicus eenvoudig snel van standpunt kon wisselen. Ik noem slechts de zin of onzin van een referendum en de gekozen burgemeester als voorbeelden, maar er zijn er meerdere. Toen ik hoorde dat hij als icoon geplaatst kon worden in het rijtje met Jan Terlouw en Hans van Mierlo dacht ik: O, jij bent ook een liefhebber van whisky? Maar dit ter zijde.
De houdbaarheidsdatum van politici, daar gaat het om. Ook in de lokale politiek. De afgelopen coalitieperiode was een voorbeeld van hoe het met houdbaarheid in de politiek echt zit. De meest kwetsbaren bleken ook deze keer de onervaren nieuwkomers. Waarvan bij een groot aantal de houdbaarheid maar heel minimaal bleek te zijn. De meest houdbare zijn toch de door de wol geverfde veteranen. De twee super-Noordwijkse ex-wethouders (ik bedoel Peter en Gerard) houden zich in de debatten en in feitenkennis met gemak staande. Terwijl hun leeftijd doet vermoeden dat hun houdbaarheidsdatum al bereikt zou moeten zijn. Tijd voor een nieuwe generatie hoor ik zeggen. Maar ik weet dat jeugdiger niet altijd beter en eigentijdser betekend. Dat beleid ook heel goed gevoed kan worden met de nodige ervaring. Zoals Foppe, die kans zag om een nieuwe generatie voetbalmeisjes technisch en tactisch vaardiger te maken en hen zelfs heel stiekem mannelijk voetbal wist bij te brengen. Maar ik dwaal weer af.
Ook in het Noordwijkse college is er het verschil in houdbaarheid vast te stellen. De langstzittende (ik bedoel Gerben) lijkt moeiteloos een volgende coalitie mee te kunnen maken. De onervaren nieuwkomers hebben het zeker een stuk moeilijker. En dan nog de burgemeester. Hier stond oorspronkelijk een houdbaarheidsdatum op tot minimaal 2020. Maar nu lijkt er onverwacht een andere datum te worden opgeplakt. Blijft hij wel of blijft hij niet? De vertrouwenscommissie van de nieuwe gemeenteraad, bestaande uit fris gekozen fractievoorzitters, (nog met een onbekende houdbaarheidsdatum) moet de CvdK inspireren de juiste keuze te maken. Gewoon een bijzondere kandidaat voordragen. Tijd voor een nieuwe generatie zonder houdbaarheidsdatum?