Vrijwillig

In Noordwijk was er ophef over de gemeentelijke monumentenlijst. De onbehoorlijke inmenging van de overheid in het particuliere bestaan heeft op zich al wat irritants in zich.

Als ervaringsdeskundige durf ik hardop mee te praten over de zin en de onzin van het beschermen van monumenten of beeldbepalende gebouwen. Natuurlijk ben ik niet voor niets onziende sloop. Ik breek echter wel een lans voor pandeigenaren en de bewoners uit het oogpunt van wooncomfort en leefgenot.
Deze week stopten de postbodes van de Maregroep een brief in de bus van de gemeenteraad, verzonden door het Cultuur Historisch Genootschap. Hierin een heftig protest tegen de motie waarin staat dat pandeigenaren vrijwillig op een gemeentelijke monumentenlijst zouden moeten komen.
Let wel: het gaat niet om rijksmonumenten maar om de gemeentelijke monumentenlijst. In de bedoelde brief staat: 'Een gemeente als Noordwijk met zijn zeven beleidssterren dient garant te staan voor zijn leefomgeving en uitstraling'.
De dames en heren die zelf wonen in comfortabele bungalows en peperdure optrekjes in villaparken, snappen dus kennelijke niet dat een acceptabele leefomgeving door het gemeentelijk monumentenbeleid ernstig kan worden aangetast. Mijn huidige leven in de comfortabele omstandigheden is heel wat plezieriger dan de jaren achter de monumentale gevel, lopend over scheefhangende vloeren, krakende traptreden en slapen in muffe zolderkamers. Toch probeerde ik toen volgzaam te voldoen aan de wensen van de mensen die anderen beperkingen willen opleggen. Die eigen beleving van de omgeving belangrijker vinden dan wensen en behoeften van eigenaren.

Recentelijk nog bepaalden bobo's dat de zwaar roestende stalen ramen (enkel glas natuurlijk) van mijn voormalige opslagruimte in een oorspronkelijke kolenschuur, niet mochten worden vervangen door eigentijdse duurzame en milieuvriendelijke dubbele beglazing. Je zou er om kunnen lachen maar dat zal de eigenaar niet doen.
Glimlachen moest ik wel toen ik op het sportpark van SJC een discussie hoorde. Het klonk typisch zwart-wit: 'Kijk deze tribune, dat is nu een beeldbepalend gebouw. Maar daar gaat de gemeente straks gewoon de shovel tegen aan zetten. Dat is doodzonde want deze op unieke wijze door de SJC-gemeenschap gefinancierde en gebouwde tribune is het, ook al door zijn unieke en kenmerkende houten constructie, waard beschermd te worden. Samen met de geschiedenis en de het verhaal over legendarische Noordwijkers, waarvan wijlen Jan van Leeuwen er een was'.
Het CHG waarschuwde de politiek: 'In de uw omringende gemeenten zijn recentelijk talrijke voorbeelden van sloop van beeldbepalende panden te noemen'. De gemeente Noordwijk gaat daar als het aan de genoemde SJC-ers ligt, geen bijdrage aan leveren. Maar plaatst hun beeldbepalende tribune vrijwillig op de gemeentelijke monumentenlijst en maakt natuurlijk budget vrij voor langdurig noodzakelijk onderhoud.