Kennis en kunde

Ineens lijkt de politiek in Noordwijk weer wat levendiger te worden. De oorzaak valt te raden. Bij het samenstellen van de kieslijsten doemen prachtige namen van nieuwe mensen op. Die brengen een belangrijk deel van de gevestigde orde toch aan het schrikken en zetten hen snel weer aan tot daden.

Op sommige locaties worden de messen geslepen. Want na alweer ruim 4 jaar gemeentepolitiek blijkt dat het pluche op de stoelen in de raadzaal bij velen toch aantrekkingskracht heeft. Nog maar kort geleden sprak ik bij toeval een enthousiasteling die mij vertelde wel trek te hebben in het oprichten van een nieuw lokale partij. Op mijn vraag wat hij dacht te kunnen bereiken in de lokale politiek kwam een kort maar krachtig antwoord: 'Het roer moet om! Ik herinnerde hem er fijntjes aan dat hij nu de strijdkreet gebruikte van een andere partij, die bij de vorige verkiezingen uit het niets opstond en zelfs 2 zetels veroverde en vervolgens in rook is opgegaan. Maar een laconieke en onbevangen benadering van de dorpspolitiek bevalt me wel. Het schept kansen voor opportunisten, nadrukkelijk wel met een kanttekening. Want van de nieuwkomers in de vorige gemeenteraad zijn er niet veel meer over. Het was letterlijk een komen gaan van mensen die dachten dat dorpspolitiek wel een aardige hobby kan zijn. Die met indrukwekkende opmerkingen over gemeenschapszin, sociale verantwoordelijkheid, duurzaamheid, integratie, versterken van de democratie en wat al niet, zich een plaatsje trachtten te veroveren tussen de meer ervaren broeders en zusters in de politieke tempel aan de Voorstraat. In mijn met veel kreten volgeschreven schriftje, zijn helaas de meest opvallende uitspraken van nieuwkomers samen te vatten in bla, bla, bla, bla, blaaaah.
Vanuit de monden van meer ervaren politici klonk dit overigens ook menigmaal. Gelukkig veel vaker afgewisseld met opmerkingen over belangrijker zaken. Snel mijn aantekeningen screenend teken ik op: fietsenstalling, muizwemmen, parkeerboete en niet te vergeten hondenpoep. Ik bedoel maar. Hoe belangrijk kan iets zijn?
Gelukkig zijn er ook raadsleden die zaken weten te herkennen die echt belangrijk zijn en er echt toe doen. En ik hoop van harte dat de nieuwe kandidaten zich ervan bewust zijn dat het onderscheiden van hoofdzaken en bijzaken de belangrijkste taak is. Natuurlijk, ik weet het ook wel, gemiddeld is dorpspolitiek toch iets van populisme. Wethouder zijn is een baan, niet onbelangrijk en met een mooi inkomen. De moeite waard om de populist uit te hangen voor camera's.
Toch vestig ik mijn hoop op nieuwkomers. Jonge medeburgers, met kennis en kunde en goed verstand. Die beseffen dat er een moeilijke taak voor hen ligt. Die zeker niet is dat je jezelf zoveel mogelijk terug kan beluisteren in op de band vastgelegde discussie, maar dat het gaat om de inhoud. En dat dorpspolitiek wel interessant is als je de hoofdzaken van de bijzaken goed weet te scheiden.