In theorie

Het zal niet zolang meer duren. In november mogen we gebruik maken van ons democratisch recht om de gemeenteraad te kiezen voor 'Groot Noordwijk' die het democratische recht krijgt om beslissingen te nemen die in het belang zijn van de nieuwe dorpsgemeenschap.

Erop vooruitlopend regeren de huidige bestuurders echter over hun graf heen. Zij legaliseren dit zonder schaamte. Ze baseren dit niet op enige eigen kennis of ervaring maar aan de hand van de theorie. En dan is er ook nog de gemeentewet. Die zegt dat de huidige gemeenteraden de baas mogen blijven spelen tot de fusiedatum 1 januari 2019. Echter met nadruk alleen in de eigen gemeente, over de fusiepartner heeft men in theorie niets te zeggen. Wel is er bij wet geregeld dat er niet zo maar even snel nog met geld mag worden gesmeten. Dan zeggen theorie én praktijk dat de provincie een oogje in het zeil mag houden.

Het gevolg van een aanstaande fusie blijkt in theorie best aardig te worden onderkend. Maar in de praktijk blijkt nadrukkelijker dat al heel snel initiatieven achterwege blijven. Ook dat de innovatie volkomen plat ligt, dat bestaande plannen te vaak worden vertraagd, de vraag wat de fusiepartners ervan zullen vinden steeds vaker belangrijk wordt geacht en dat ook raadsleden nauwelijks echt weten welke theorieën ten grondslag liggen aan de naderende praktijk.

Als columnist ben je theoretisch gezien vaker machteloos. Want cynische kritiek op dat, wat er nog niet is maar er zeker gaat komen, snijdt vooralsnog geen hout. En dan de toekomst. Neem nu de aanstaande verkiezingen. In theorie kan Puur Noordwijk gewoon blijven bestaan. En zouden hun 2 wethouders gewoon aan de macht kunnen blijven. Maar of dit in de praktijk ook zo gaat werken is nog maar de vraag. Net als de vraag of de in Noordwijkerhout de lokaal sterk opererende landelijke partijen VVD en CDA straks ook kunnen rekenen op de traditionele steun, wanneer broeders vanuit het hautaine Noordwijk zich kandidaat gaan stellen voor belangrijke functies. Ik bedoel maar. Theoretisch komen ze er allemaal wel uit. Maar de keiharde werkelijkheid zal straks duidelijk gaan maken met welke kunde en onkunde de nieuwe fusiegemeente te maken gaat krijgen. Op theoretische gronden waren best veel verstandige inwoners uit beide dorpen akkoord met de verlangde fusie. Maar of de praktijk straks zal bevestigen dat groter ook beter is blijft een open vraag.

In theorie worden we een grote gemeente met slechts een gezamenlijk belang. Maar de praktijk heeft al aangetoond dat lokale politieke partijen daar wel bijzonder grote angst voor hebben. Met stemgedrag als basis , met winst of verlies in het achterhoofd, werd al heel snel, door politiek en colleges gepredikt dat we juist niet een worden. Maar 4 aparte kernen blijven die ook op basis van emotie zouden moeten worden bestuurd. Theoretisch klopt daar niets van. Maar het zal straks wel de praktijk blijken te zijn.