De palen

Noordwijkers balen massaal van 'de palen'. De omlijsting van ons vreselijk trieste Jeroensplein. 'Herinrichting Jeroensplein moet voor de feestdagen klaar', verzekerde het college ons in een officiële raadsvergadering. Aanleiding tot deze belofte: een motie aangenomen door de gemeenteraad, die het college opdraagt om heel snel de vreselijke palen aan het Jeroensplein te verwijderen.

Deze motie is gewoon nooit uitgevoerd. Vrij vertaald: De baas zegt dat je iets bepaalds moet uitvoeren en je doet het gewoon niet. In de grote mensen wereld volgt er dan minimaal sanctie en meestal simpelweg ontslag. Voor bestuurders op het gemeentelijke pluche geldt dit kennelijk niet. En de palenkwestie is niet de enige opdracht van de gemeenteraad aan ons college wat simpelweg genegeerd wordt. We weten inmiddels allang dat er nog 60 opdrachten onuitgevoerd diep weggestopt zijn onder in de laden van onze (onwillende of machteloze?) ambtelijke organisatie. De volksvertegenwoordigers in de gemeenteraad mogen dan de baas heten, bestuurders mogen er kennelijk sch… aan hebben. Dat maakt het erg begrijpelijk, dat bekwame met daadkracht gezegende dorpsgenoten geen interesse meer tonen om in een gemeenteraad plaats te nemen. En dat we het helaas moeten doen met heel goedwillende dorpsgenoten die niet in staat zijn om gestelde eisen ingewilligd te krijgen.
Een wrange tegenstelling zag ik deze week nog weer eens duidelijk in de Raadhuisstraat. Een goedwillende argeloze Noordwijkse parkeerde keurig in het daarvoor bestemde parkeervak. Had keurig de betaalde parkeervergunning achter de voorruit geplakt. En daarnaast lag keurig haar parkeerschijf. Bij het uitstappen zette ze haar kindje keurig op het trottoir en pakte haar boodschappentasje. Om snel even een boodschapje te doen. Helaas vergat zij in de haast het parkeerschijfje op de juiste tijd te draaien. Binnen 10 minuten was ze terug maar… U begrijpt het al. Daar stond die dame met veel overgewicht en een slordig uniform heel gewichtig te doen. En een parkeerbon uit te schrijven. Excuses, verklaringen, mea culpa en zelfs mijn getuigenis sorteerde geen enkel effect. Het hulpeloze moedertje moest keihard boeten voor het niet nakomen van verplichtingen. En al vele dorpsgenoten hebben zo moeten ervaren dat niet nakomen van geldende afspraken meedogenloos worden afgestraft. De moraal van mijn geschrift? Dit staat wel in erg schril contrast wat er met wethouders gebeurt die hun verplichtingen niet nakomen. Die simpelweg de opdrachten van het hoogste orgaan van deze gemeente niet uitvoeren. Voor hen geen boete, voor hen geen dwangsom.
Al snel verwachten we de uitslag van het integriteitonderzoek rondom 'Ronniegate'. Ook daar zullen de schuldigen die de opdracht van de gemeenteraad niet hebben uitgevoerd ongestraft blijven. In dit dorp meet men kennelijk met 2 maten. Dat maakt het voor velen toch wel erg moeilijk om van dit dorp te blijven houden.