Arie Duindam

Een bijzondere Noordwijker was hij. Als erelid van Sportraad Noordwijk en erevoorzitter van TFCZK. Een verwoestende ziekte maakte in een onmenselijk korte tijd een eind aan zijn leven, waardoor zijn vrouw Wouda en het gezin nu verder moeten zonder hem. Wat dit voor hen betekent kan ik niet in woorden omschrijven. Ik wens daarom van harte dat Wouda en de familie een manier kunnen vinden om zonder deze bijzondere kerel verder te gaan. Want bijzonder was Arie Duindam. Voor zijn gezin, voor zijn vrienden en voor heel veel Noordwijkers. Velen kenden hem. Niet alleen van de ToerFietsClub Zilveren Kruis, de voetbal of het GON, maar hij nam actief deel aan de samenleving.

Arie was recent niet alleen een trotse opa, maar ook een trouw lezer van deze column, waarbij hij mij vaak verweet: 'Het mag best een beetje scherper! '

Mijn eerste ontmoeting was toen wij samen deel uitmaakten van een Noordwijks wielerploegje dat meedeed aan de Tour de Leiden. Jaren later kwam ik hem weer tegen toen hij de trainer werd van SJC. Onder zijn leiding kende het 1^e elftal van SJC nooit eerder behaald succes. Daarvoor al had hij 'zijn vv Noordwijk' naar een algeheel landskampioenschap geloodst.

De stukadoor van weleer werd ambtenaar en beheerder van de Northgosporthal. En hij zette, samen met collega Hoevenaars, de schouders onder een fenomeen van die tijd, de wilde zaalvoetbal in Noordwijk. Dit initiatief groeide uit tot een officiële afdeling van de KNVB afdeling Leiden. Met woensdagavond als bijzondere zaalvoetbalavond in een maar al te vaak bomvolle sporthal. Als ambtenaar sportzaken veroverde hij een plek in het gemeentehuis, waar hij heel veel sporters en verenigingsbestuurders van advies kon dienen. In die functie vroeg hij mij later om voorzitter te worden van de Sportraad Noordwijk. Met zijn belofte dat hij me met raad en daad zou bijstaan begon ik aan een periode waarin ik de visionair Arie Duindam ben gaan waarderen. Ik durf nu te zeggen dat zonder zijn visie en zonder zijn soms eigenwijs lijkende zelfverzekerdheid ons dorp Noordwijk nooit zou zijn uitgegroeid tot de European City of Sport. Hij onderkende hoe belangrijk bewegen is. Maar ook dat sportprestaties de aandacht van het gemeentebestuur verdienden. Hij was het die de Sportraad overtuigde dat de jaarlijkse Sportverkiezing, zoals we die nog steeds kennen, levensvatbaar was. Hij zette de toon voor de jaarlijkse prijsuitreiking door wijlen Rinus Michels als VIP hiervoor te strikken. Hij inspireerde de Sportraad en via hen de politiek tot veel meer. Gezamenlijk streden we voor het behoud van, de avondvierdaagse, het zwembad, voor extra velden voor de veldsporten en voor meer aandacht voor de binnensport.

De mannen van zijn fietsclub kunnen hier ongetwijfeld nog veel meer mooie dingen aan toevoegen. Want Arie was en bleef bijzonder. Daarom zullen we hem missen. Als sportman, als ambtenaar, als bestuurder, maar bovenal als mens.