Lofzang

Het was bijzonder om te horen. De lofzang van een inspreekster deze week in de Noordwijkse raadzaal: 'We wonen in een prachtig dorp met ongelooflijk veel faciliteiten en mogelijkheden'. En ook: 'Als je als kind in Noordwijk wordt geboren dan heb je toch maar geluk gehad'.

Nu weten de daar aanwezigen dat het warme verhaal tevens een warm pleidooi inhield. Met name voor de rolstoeltoegankelijkheid van de openbare gelegenheden in ons mooie dorp. En nog specifieker over het strand en de bijbehorende paviljoens. Maar zoals gezegd, ik vond vooral de lofzang op 'mijn Noordwijk' en de warmte die in de toespraak werd gelegd heel bijzonder. Dat heb ik in de afgelopen weken wel eens heel anders ervaren. Waar ik op mijn manier had willen reageren. Maar gelukkig niet deed. De inspreekster, en eerder al een enkele lezer die mij aansprak, hebben me wel aan het denken gezet. Je hebt dat allemaal wel eens die momenten waarin er heel veel gedachten door je hoofd stromen, waarbij je van de hak op de tak door argumenten heen springt en waaraan geen consequenties verbonden zijn. Omdat je niet alleen de bedenker bent maar ook de 'toehoorder'.

Ik ben hier geboren (gelukkig als Binder) dus volgens de inspreekster moet ik toch maar geluk gehad hebben. Nou, ik kan dit volmondig beamen. Ik ga niet al die zaken opnoemen waarop Noordwijkerhouters, Voorhouters en soms zelfs Kattukkers jaloers op zijn. Ik laat me deze keer ook niet verleiden om als de azijnpisser, in navolging van P.O. te N, of de huidige wethouder van Bloemendaal, mijn woonplaats volledig af te kraken, mensen te schofferen of anderszins. Nee! De prachtige toespraak in de raadzaal was niet alleen op dat moment warm en ogen openend. Maar deed mij thuis, zo half liggend op de bank, met in mijn hand het rode vocht van Franse druiven, met op tafel de schaal met sappige oesters en wat toast met zalm en kaviaar, beseffen dat ik het inderdaad getroffen heb. Eens hoorde ik de burgemeester zingen: 'Daar wil ik het liefste wonen' dacht ik nog wel bij mezelf: 'Ja, ja. Dat snap ik met zo'n salaris, een prachtig huis in Binnen en een kantoor vol met lieftallige secretaresses.

Maar toen, zoals gezegd half liggend op de canapé, drong het besef van het gelijk tot mij door: 'Je hebt geluk wanneer je in Noordwijk geboren bent'. En tot de inwoners die hier mogen wonen en hier niet geboren zijn: 'Tel je zegeningen'! Even bedenk ik dat dit mogelijk de mensen zijn die de ontwikkelingen tegenhouden. Die protesteren tegen van alles en nog wat. Zoals tegen de renovatie van de watertoren, de bouw van appartementen, de auto's door hun straat, de overlast van spelende kinderen of klokgelui van de Oude Jeroen. De azijn leek te borrelen in mijn blaas.

Maar direct daarna voelde ik een druk van warmte en geluk bonken op mijn afwatering. En hoewel ik niet gecharmeerd ben van het Noortuks volkslied hoorde ik me zelf neuriën: Ja, ja daar', wil ik het liefste, liefste wonen.