Vinkenslag

Op een prachtige zonnige dag zijn we allemaal graag buiten. Als boswachter in Hollandse Duinen begint toch ook mijn dag meestal achter de computer met het beantwoorden van mail.

Het beantwoorden van mails vraagt aandacht dus dat kan lastig in het veld. Besprekingen daarentegen, die kunnen prima buiten. Dus op deze dagen zitten we voor besprekingen vaak aan de picknickbanken voor ons kantoor. En natuurlijk zijn ook de koffiepauzes en lunchpauzes aan deze robiniahouten tafels. Kantoor aan de ene zijde, de tuin van de buren aan de andere zijde. Rechts de boomgaard en links de parkeerplaats. Een werkplek die ik u allen toewens. Om maar niet te spreken van het prachtige achterliggende werkveld: de Hollandse Duinen.

Afgelopen week wandelden we niets vermoedend naar buiten voor de koffiepauze. Toen mijn nieuwe collega Klaas van den Berg (Birdingclub Katwijk had hém al opgemerkt toen hij een Kleinste Jager meldde boven het duin) een bijzonderheid spotte. Dit keer geen onverwachte gast uit arctische gebieden, maar een kwetsbaar hummeltje. Onbeholpen was het op onze parkeerplaats geland. Zoveel groen om je heen en dan je nest verlaten terwijl je nauwelijks - of beter gezegd niet - kunt vliegen en dan neerkomen op een open parkeerplaats. De ouders waren flink in de stress. Geen wonder, want behalve hun bezorgde geroep, klonk ook het geroep van een gaai en wat kauwen op de achtergrond.

Langzaam liepen we op de kleine af en collega Klaas pikte hem handig van de grond. Mijn nieuwe collega Klaas vangt vogels en ringt ze voor onderzoek dus het hanteren van zo'n kwetsbaar diertje was hem zeker toevertrouwd. Na hem even goed bekeken te hebben, schoven we de kleine vink onder de struiken waar zijn ouders hem snel terugvonden en verder konden met het voeren van de kleine punker.

Of hij het gaat redden of dat hij een kauwen- of gaaienjong tot voer zal zijn is aan de natuur. Want de natuur is mooi, kwetsbaar en aandoenlijk, maar ook hard.

Door boswachter Mark Kras