Examenstress

Het is al heel wat jaartjes geleden dat ik zelf eindexamen deed op het Rembrandt Lyceum in Leiden. Als enig meisje in een HBS B-klas heb ik daar een geweldige tijd gehad. Daar heb ik leren biljarten, honkballen, klaverjassen en bridgen. De jongens uit die tijd waren allemaal echte vrienden met wie ik nu nog steeds contact heb.

En dan is er ineens dat eindexamen! En wat was dat anders dan nu. In alle vakken moest je examen doen, dus niet alleen het exacte pakket met algebra, meetkunde, goniometrie, stereometrie, scheikunde, natuurkunde, biologie maar ook alle talen: Frans, Engels, Duits en Nederlands en geschiedenis en aardrijkskunde. Ik weet uit die tijd dat mijn ouders me extra verwenden en ik elke dag mocht kiezen wat ik wilde eten. Elke dag twee examens en dan wachten op de uitslag!

Dan komt de tijd dat je kinderen eindexamen moeten doen met een beperkte keuze aan vakken omdat er toen al een vakkenpakket was ingevoerd. De spanning die ik zelf vroeger voelde, werd spanning in het kwadraat. Gelukkig kon ik ze in voorbereiding op hun examen vooral op wiskundegebied helpen. Op de uitslag wachten was ook weer veel spannender dan bij mijn eigen eindexamen. Toen ik zelf besloot om na mijn eindexamen naar de kweekschool te gaan, heb ik die hechte vriendengroep van de HBS aangehouden. Ook voor mijn kinderen kwam het moment dat ze hun vertrouwde omgeving en vrienden en vriendinnen van de Louise de Coligny moesten loslaten om weer opnieuw te beginnen bij een nieuwe vervolgopleiding. Het advies van mijn kant om contact te blijven houden met de Havo vriendengroep hebben ze trouw opgevolgd.
Voordat je het weet komt de dag dat je kleinkinderen voor het eindexamen staan. Ons oudste kleinkind doet dit jaar eindexamen op de Northgo. En weer word je geconfronteerd met een andere opzet van het eindexamen. Er zijn nu profielen en die profielen houden een bepaalde keuze van vakken in. Hoogstens 8 vakken staan op het lijstje. En voor sommige vakken kunnen de leerlingen al van te voren examen doen. Wat er gebeurt als er een kleinkind examen doet is met geen pen te beschrijven: spanning bij oma tot de derde macht. En wat ben ik blij met mijn vroegere wiskundedocent Mijnheer Steenis. Door zijn fantastische lessen ben ik nu nog steeds in staat om ook mijn kleinkind te helpen met wiskunde. En nu maar wachten en duimen op de goede afloop. Elke generatie andere vormen van eindexamen, maar bij allemaal dezelfde examenstress!

Louky Crama